Varil İçinde Yolculuk
Örneğin 1984’te Kanadalı dublör Karel Soucek, şelalenin üzerinde bir varil içinde bir yolculuktan sağ çıkmayı başardı. Ne yazık ki, ertesi yıl Teksas’taki Houston Astrodome’da ünlü dublörlüğünü yeniden yaşamaya çalışırken öldü. Ve 1990’da Amerikalı Jesse Sharp, sadece bir kanoyla donanmış şelaleleri aşmaya çalıştı – ama bir daha hiç görülmedi.
Şelale’nin Ölümcül Gücü
Amerikan Şelalelerinin boşaltılmasını izleyenler için, nehir yatağındaki keşif, su özelliğinin ölümcül gücünün açık bir hatırlatıcısıydı. Ancak kalıntıları çıkaran ve operasyona devam eden yetkililer için işler her zamanki gibiydi. Görünüşe göre ilk adım, şelalenin yüzünde bulunan gevşek kayalardan kurtulmaktı.
Erozyon Riski
Bunu yapmak için işçiler vinçlere bağlı kafeslere kapatılmış ve şelalenin kenarına sarkıtılmıştır. Aynı zamanda mühendisler, şelalenin yüzeyindeki şeyl tabakasını sürekli olarak nemlendirmek için tasarlanmış bir sprinkler sistemi yerleştirdiler. Uzmanlara göre, kaya kuruyarak erozyona karşı daha savunmasız hale geldi.
Nehir Yatağının Delinmesi
Bu arada işçiler, American Falls’un tepesindeki nehir yatağını delmeye başladılar. Ardından, ekip 180 fitlik noktaya ulaştığında, kayanın emicilik seviyelerini ölçmek için testler yapmaya başladılar. Başka yerlerde, sörveyörler, düşme yüzeyinin hatlarını çizme fırsatını yakaladılar.
Halka Açılmak
Şelalelerde jeolojik araştırmalar devam ederken, ziyaretçilerin nehir yatağı boyunca güvenli bir şekilde seyahat etmelerini sağlayacak bir yürüyüş yolunun inşaatına başlandı. Ve 1 Ağustos 1969’da bu Harika ilk kez halka açıldı. Ancak geçit popülerliğini kanıtlasa da ziyaretçi sayılarını normal seviyelere çıkarmaya yetmedi.
Şelalenin Dibindeki Birikinti
Sonunda, 19 Ağustos’ta araştırmacılar, şelalenin dibindeki talus birikintisini incelemeye başladılar. Görünüşe göre kayaların derinliklerine delikler açarak oluşum hakkında daha fazla şey öğrenmeyi umuyorlardı. Ancak kısa süre sonra temizleme işleminin uzmanların umduğu kadar basit olmayacağı anlaşıldı.
Kalıcı Bir Baraj İnşa Etmek
Aslında, Amerikan Şelaleleri’ni inceleyen mühendisler, talusun arkadaki uçurum yüzünü desteklemede hayati bir rol oynadığı sonucuna vardılar. Kaldırmanın zorluklarıyla karşı karşıya kalan yetkililer, önce alternatif bir plan ortaya koydu. Kalıcı bir baraj inşa ederek, havzadaki su seviyesini artırabileceklerini ve rahatsız edici kayaları batırabileceklerini düşündüler.
Kusursuz Bir Çözüm?
Ancak bir baraj oluşturmak, Amerikan Şelalelerini önemli ölçüde zayıflatacağı için kusursuz bir çözüm olmaktan uzak olacaktır. Sonuç olarak, yetkililer nihayetinde talusu olduğu gibi bırakmaya karar verdiler. Ancak mühendisler bu olağandışı durumu uçurumun yüzeyinde hayati koruma çalışmaları yapmak için kullandıklarından, tüm operasyon tamamen boşuna değildi.
Toprak Kayması Sensörleri
Altı ay boyunca ekipler, Amerikan Şelalelerini stabilize etmek için ankrajlar, cıvatalar ve kablolarla çalıştı. Başka yerlerde, bir toprak kayması olması durumunda yetkilileri uyarmak için tasarlanmış sensörleri tanıttılar. Ve mürettebatın çalışmalarının, şelalenin gelecek nesiller için korunmasında da önemli bir etkisi olduğu görülüyor.
Dinamitle Yok Etmek
Sonunda, Kasım 1969’da iş tamamlandı. Batardo dinamit kullanılarak yok edildikten sonra, Amerikan Şelaleleri eski ihtişamına geri döndü. Üstelik o zamanlar IJC, doğa harikasını yapay bir şeye dönüştürmek yerine korumaya yönelik adımlar attığını hissetti.
Avrupalı Kaşiflerin Farklı Keşfi
İronik olarak, 1969’daki Niagara Şelalesi, Avrupalı kaşiflerin yüzyıllar önce keşfettiklerinden çok farklıydı. İlk sanayi, bölgeye o kadar zarar vermişti ki, 1800’lerde koruma çalışmaları zaten başlamıştı. Bununla birlikte, kaskadların gücüne bağımlı olan işletmeler, yalnızca aşağı yönde yer değiştirdi.
Doğal Güzelliği Azalıyor
Ve 20. yüzyılın başlarında, şelalelerden önemli miktarda su, çeşitli kuruluşlara güç sağlamak için yönlendiriliyordu – bu, birçok kişiyi şelalelerin doğal güzelliğinin azalmakta olduğuna ikna etti. Bu nedenle, endüstriyi koruma ile en iyi şekilde nasıl dengeleyeceği konusunda bir tartışma başladı.
Erozyonu Önlemek
Sanayicilere göre, onların bitkileri aslında dudağa dökülen su miktarını sınırlayarak şelalenin korunmasına yardımcı oluyorlardı. Ve erozyon tipik olarak yılda dört buçuk fit oranında meydana gelirken, iş adamları azalan su akışının bunun olmasını önlemeye yardımcı olacağına inanıyorlardı.
Endüstriyel Faaliyet Devam Etmeli
Ardından Amerika Birleşik Devletleri ve Kanada bir anlaşmaya vardı. Nihayetinde, görüyorsunuz, her iki ülke de bölgede endüstriyel faaliyetin devam etmesini istedi, ancak bunun Niagara Şelalelerinin güçlü akışını etkilemediği yanılsaması ile. Peki, ünlü cazibe üzerinde gözle görülür bir etki yaratmadan nehri yönlendirmeye nasıl devam edebilirler?
Güçlü Bir Akış Yanılsaması
Sonunda, Kanada ve ABD yenilikçi bir çözüm üzerinde anlaştılar. Akşamları ve kışın, Niagara Şelalesi’ne giden suyun yüzde 75’ini başka yöne yönlendirirlerdi. Bununla birlikte, ziyaretçilerin daha olası olduğu yoğun zamanlarda, bu miktar yüzde 50’ye düşürülecekti. Bu arada uzmanlar, güçlü bir akış yanılsaması yaratmak için ünlü Horseshoe Şelalelerinin ağzını yapay olarak değiştirdiler.
Şaşırtıcı Bir Durum
Şaşırtıcı bir şekilde, bu yanıltmalar bugün hala var, yani turistler aslında Niagara Şelaleleri için tasarlanmış suyun sadece bir kısmını görüyor. Bununla birlikte, şelaleler dünyanın en popüler turistik yerlerinden biri olmaya devam ediyor. Ve yakında ziyaretçiler, şelalenin altında hangi sırların saklandığını görmek için bir şans daha yakalayabilirler.
İki Taş Köprü
2016’da Niagara Frontier Eyalet Parkı Komisyonu, Amerikan Şelalelerini yakın gelecekte tekrar kurutma planlarını açıkladı. Bir asırdan fazla bir süre önce, Anakara ile Keçi Adası arasındaki boşluğu kapatmak için iki taş köprü inşa edilmişti. Ancak 2005 yılına gelindiğinde bu yapılar, restorasyonun artık bir seçenek olmadığı bir noktaya kadar bozuldu.
Projenin Ertelenmesi
Komisyon, köprüleri değiştirmek için, mühendislerin şelalelerin üzerindeki su akışını bir kez daha durdurmasının gerekli olacağını duyurdu. Başlangıçta yetkililer 2019’da başka bir batardo inşa etmeyi planladılar. Ancak gerekli 30 milyon dolarlık finansmanı sağlayamadılar, bu da projenin nihayetinde ertelenmesi gerektiği anlamına geliyordu.
Daha Korkunç Sırlar Olabilir
Yetkililere göre, yine de, proje hala kartlarda. Ayrıca, sosyal medyanın gücü sayesinde gelecekteki bu susuzlaştırmanın turizm için önceki girişimden daha faydalı olabileceğine inanıyorlar. Ancak 1969’dan bu yana bölgede kaybolan ve ölü olduğu tahmin edilen bilinmeyen sayıda insanla, şelalenin ortaya çıkaracak daha korkunç sırları olabilir.
Devamını oku:
Bir adam büyük bir efervesan topunu havuza atıyor ve i̇şte etkisi
Dalgıç, Pasifik’in dibinde eski uçaklar buldu sonra neden orada olduğunu anladı